Hiperopija je uglavnom "kratko oko", što znači da udaljenost između rožnice i mrežnice nije dovoljno velika. U takvim slučajevima slika se formira iza mrežnice. To znači da hiperopiji bolje vide udaljene predmete nego one bliže. Jasan vid se može postići koristeći prisilnu akomodaciju što je dugoročno zamorno. Ovaj problem često je praćen osjećajem napetog, umornog oka. Dalekovidnost često započinje rano u djetinjstvu, no normalan rast ispravlja ovaj problem.

Kasnije u 40-im godinama života naše oči počinju polako gubiti mogućnost fokusiranja objekta na blizinu te počinjemo lagano odmicati predmet od sebe dok nam ruke „ne postanu prekratke“.